این نانوحبابها میتوانند سرطان را درمان کنند
تاریخ انتشار: ۲۴ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۲۴۰۲۸
پژوهشگران آمریکایی، نانوذراتی توخالی شبیه به حباب طراحی کردهاند که با رساندن ترکیب دو دارو میتوانند به مقابله با سرطان بپردازند. رساندن داروهای سرطان به محل مناسب در مقادیر مناسب، یک مشکل همیشگی برای دانشمندان حوزه پزشکی است، اما گروهی از پژوهشگران "دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس" (UCLA)، یک فناوری جدید و امیدوارکننده را برای این هدف ارائه کردهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در مرکز این سیستم دارورسانی جدید، نانوذرات سیلیکا وجود دارند که به صورت حباب شیشهای توخالی در میآیند. در این فضا، یک داروی شیمیدرمانی تایید شده به نام "ایرینوتکان" (Irinotecan) وجود دارد، اما سلاحهای این سیستم برای مبارزه با سرطان به همین جا ختم نمیشوند. در اطراف این هسته شیشهای، لایههایی از مولکولهای لیپیدی وجود دارند که با داروی دوم که یک مولکول تحقیقاتی به نام "۳M-۰۵۲" است، در هم تنیده شدهاند.
هسته شیشهای و ساختار کلی سیستم که برای مقابله با سرطان پانکراس ساخته شده است، تنها به اندازه یک هزارم عرض تار موی انسان است. این سیستم، احتمال نشت را به حداقل میرساند تا اطمینان حاصل شود که داروها به محل تومور میرسند. این دو دارو در این آزمایش، عملکردهای مرتبط و مهمی را انجام میدهند.
ایرینوتکان، رشد سلولهای سرطانی را متوقف میکند، اما زنگ خطر را برای سیستم ایمنی به صدا در میآورد تا سلولهای تی (T cell) کشنده بیشتری در محل تومور فرود بیایند و سلولهای سرطانی را خارج کنند. در همین حال، ۳M-۰۵۲ به جمعآوری سلولهای تی هم در محل تومور و هم در غدد لنفاوی مجاور کمک میکند.
"آندره نل" (André Nel)، از پژوهشگران این پروژه گفت: به نظر من، استفاده از سیستم ایمنی، تفاوت بزرگی را در ارائه یک نتیجه درمانی بسیار بهتر برای سرطان پانکراس ایجاد خواهد کرد.
این سیستم در موشهای مبتلا به سرطان پانکراس (لوزالمعده) مورد آزمایش قرار گرفت و مشخص شد که تومورها را کوچک میکند و به جلوگیری از متاستاز سرطان میپردازد. علاوه بر این، روش تحویل دوگانه، مؤثرتر از همه داروهایی بود که به تنهایی از طریق نانوحاملها تحویل داده میشوند. این دو عامل در ترکیب با یکدیگر، سلولهای ایمنی سرطانکش بیشتری را جذب کردند و توانستند سطح دارو را در خون برای مدت طولانیتری حفظ کنند.
طی سالهای اخیر، چندین سیستم انتقال نانوذرات امیدوارکننده برای درمان سرطان را دیدهایم که برخی به طور ویژه سرطان پانکراس را هدف قرار دادهاند. همچنین، نانوذرات مبتنی بر سیلیکا را با نتایج امیدوارکنندهای در همه حوزهها از درمان چاقی گرفته تا جایگزینهای سازگار با محیط زیست برای آفتکشها مشاهده کردهایم. دانشمندان امیدوارند که طراحی منحصربهفرد آنها بتواند مسیری مناسب را برای استفاده بالینی پیدا کند و قصد دارند سیستم تحویل دوگانه خود را در مدلهای حیوانی بزرگتر مبتلا به سرطان آزمایش کنند.
نل افزود: با روشهای سنتی، بین ۱۰ تا ۲۰ سال طول میکشد تا فناوریهای جدید به بازار برسند. نانوحاملها حدود ۲۰ سال است که وجود دارند. اگرچه نانوحاملهای مبتنی بر لیپید، پیشرو هستند، اما نانوحاملهای مبتنی بر سیلیکا که به لایههای لیپیدی مجهز شدهاند، شانس خوبی برای افزایش سرعت کشف و بهبود ایمنیدرمانی سرطان دارند.
نتایج این پژوهش، در مجله "ACS Nano" به چاپ رسید.
منبع: پول نیوز
کلیدواژه: دارو های سرطان دانشمندان دانشمندان حوزه پزشکی نانوذرات داروی ضد سرطان سرطان پانکراس نانوحامل ها شیشه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۲۴۰۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییات استفاده از اولین واکسن سرطان
به گزارش تابناک به نقل از گاردین، اولین واکسن سفارشی مبتنی بر فناوری «امآرانای» برای بیماران مبتلا به ملانوما، کشندهترین سرطان پوست، در بریتانیا آزمایش شد.
دکتر هدر شاو، محقق ملی هماهنگکننده این کارآزمایی، گفت که این تزریقها پتانسیل درمان افراد مبتلا به ملانوم را دارند و در سرطانهای دیگر از جمله ریه، مثانه و کلیه آزمایش میشوند.
این واکسن یک نئوآنتی ژن درمانی فردی است. این برای تحریک سیستم ایمنی طراحی شده است تا بتواند با نوع خاصی از سرطان و تومور بیمار مقابله کند.
شاو گفت: «این یک درمان کاملاً فردی است و از برخی جهات بسیار هوشمندانهتر از یک واکسن است». واکسن «سفارشی» به این معنا است که آن را برای بیماری که آن را میزند طراحی میکنند و ممکن است برای بیمار بعدی مؤثر نباشد. ساختار واکسن با ژنتیک مخصوص تومور آن بیمار هماهنگ است و به سیستم ایمنی او آموزش میدهد تا پادتنهایی را برای حمله به آنتیژنها یا پادگنهای سلولهای سرطانی بسازد. برای طراحی این درمان سفارشی، نمونه تومور بیمار برداشته میشود و دیانای آن را توالییابی میکنند که هوش مصنوعی نیز در این فرآیند نقش دارد.
دادههای فاز ۲ نشان داد که احتمال مرگ یا بازگشت سرطان بعد از سه سال در افراد مبتلا به ملانومهای پرخطر که همراه با ایمونوتراپی کیترودا تزریق شده بودند در مقایسه با افرادی که فقط کیترودا دریافت کردند، تقریباً نصف (۴۹%) بود.
نحوه استفاده این واکسن برای بیماران به این صورت است که ۱ میلی گرم از واکسن MRNA را هر سه هفته برای حداکثر ۹ دوز و ۲۰۰ میلی گرم کیترودا هر سه هفته (حداکثر ۱۸ دوز) برای حدود یک سال دریافت میکنند.
تاریخچه تولید واکسن «امآرانای»
تولید «امآرانای» و تزریق آن در بدن بیش از سی سال قدمت دارد. ساخت واکسن معمولا ده تا پانزده سال طول میکشد، اما با همهگیری کرونا، فرآیند تولید واکسن شتاب گرفت و به لطف پژوهشهایی که پیشتر بر روی سرطان انجام شده بود، یک سال بیشتر طول نکشید. همین، پژوهشگران را تشویق کرد تا امیدوارانه به تولید این واکسنها برای درمان و پیشگیری از دیگر بیماریها از جمله سرطان ادامه دهند.
دو نوع واکسن پیشگیری از سرطان وجود دارد که توسط سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا تأیید شدهاند؛ واکسن «اچپیوی» که از فرد در برابر ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) محافظت میکند. اگر این ویروس برای مدت طولانی در بدن بماند، میتواند باعث ایجاد برخی از انواع سرطان شود.
واکسن دیگر «هپاتیت بی» است که از فرد در برابر این ویروس که میتواند باعث سرطان کبد شود محافظت میکند.
واکسنهایی که سرطان را درمان میکنند از روشی درمانی به نام ایمونوتراپی بهره میبرند که کارشان تقویت و آموزش سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان است. پزشکان به افرادی که سرطان دارند واکسن درمانی میدهند تا هر سلول سرطانی را که پس از پایان درمان در بدن باقی مانده است از بین ببرند و یا از رشد یا گسترش تومور جلوگیری کنند.